Πριν από τη δεκαετία του 1930, βασικά μόνο η Γερμανία και η Γαλλία μπορούσαν να παράγουν γεννήτριες οξυγόνου.Εκείνη την εποχή, οι γεννήτριες οξυγόνου (γεννήτριες οξυγόνου προσρόφησης μεταβλητής πίεσης) μπορούσαν να καλύψουν μόνο τις ανάγκες συγκόλλησης και κοπής εξοπλισμού παραγωγής οξυγόνου και αζώτου που απαιτούνταν για τη χημική βιομηχανία.Η παραγωγή των γεννητριών οξυγόνου ήταν κυρίως μικρού και μεσαίου μεγέθους, με χωρητικότητα από 2m3/h έως 600m3/h και περίπου 200 ποικιλίες.ογεννήτρια οξυγόνουΗ διαδικασία που χρησιμοποιείται είναι διαδικασία υψηλής και μέσης πίεσης.
Από το 1930 έως το 1950, εκτός από τη Γερμανία και τη Γαλλία, άλλες χώρες όπως η Σοβιετική Ένωση, η Ιαπωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο άρχισαν επίσης να παράγουν γεννήτριες οξυγόνου.Την περίοδο αυτή, με την ανάπτυξη της παραγωγής, διευρύνθηκε το πεδίο εφαρμογής των γεννητριών οξυγόνου (γεννήτριες οξυγόνου προσρόφησης μεταβλητής πίεσης) και προωθήθηκε η ανάπτυξη μεγάλων γεννητριών οξυγόνου.Καθώς η ηλεκτρική ενέργεια και τα μεταλλικά υλικά που απαιτούνται για την παραγωγή 1 m3 οξυγόνου σε μεγάλες γεννήτριες οξυγόνου ήταν υψηλότερα από εκείνα των μικρών και μεσαίων γεννητριών οξυγόνου, η ποικιλία των μεγάλων γεννητριών οξυγόνου αυξήθηκε περισσότερο από το 1930 έως το 1950, όπως 5000 m3/h σε Δυτική Γερμανία, 3600 m3/h στην ΕΣΣΔ και 3000 m3/h στην Ιαπωνία.οι διεργασίες που χρησιμοποιήθηκαν εκείνη την εποχή, εκτός από την υψηλή και μέση πίεση, άρχισαν να χρησιμοποιούν διαδικασίες υψηλής και χαμηλής πίεσης.Το 1932, η Γερμανία χρησιμοποίησε για πρώτη φορά γεννήτριες οξυγόνου στη βιομηχανία μεταλλουργίας και αμμωνίας.
Μετά το 1950, εκτός από τις γεννήτριες οξυγόνου (γεννήτριες οξυγόνου προσρόφησης μεταβλητής πίεσης) που παράγονται στις παραπάνω χώρες, υπάρχουν η Κίνα, η Τσεχία, η Ανατολική Γερμανία, η Ουγγαρία, η Ιταλία κ.λπ. ).
Λόγω της ανάπτυξης της βιομηχανίας χάλυβα, της βιομηχανίας αζωτούχων λιπασμάτων και της τεχνολογίας πυραύλων, η κατανάλωση οξυγόνου και αζώτου έχει αυξηθεί γρήγορα, γεγονός που έχει προωθήσει τη μεγάλης κλίμακας ανάπτυξη των γεννητριών οξυγόνου.Από το 1957, οι γεννήτριες οξυγόνου 10.000 m3/h έχουν εισαχθεί η μία μετά την άλλη.Από το 1967, σύμφωνα με ελλιπή στατιστικά στοιχεία, υπάρχουν 87 μεγάλες γεννήτριες οξυγόνου άνω των 20.000 m3/h, η μεγαλύτερη μονάδα είναι 50.000 m3/h και η μεγαλύτερη μονάδα είναι υπό ανάπτυξη.
Τα τελευταία 20 χρόνια, η γκάμα των προϊόντων αυξήθηκε ραγδαία και σταδιακά σχημάτισε μια σειρά.Για παράδειγμα, η μεγάλη γεννήτρια οξυγόνου της Δυτικής Γερμανίας Linde έχει τυπικά προϊόντα 1000 ~ 40000 m3 / h.Η Ιαπωνία kobelco έχει σειρά OF.Ιαπωνία Hitachi που κατασκευάζει όλα τα μοντέλα TO.Το Japan Oxygen έχει τύπο NR.Η Βρετανία έχει 50 ~ 1500 τόνους / ημέρα προϊόντα σειράς.Ταυτόχρονα, οι μεγάλες γεννήτριες οξυγόνου χρησιμοποιούν βασικά τη διαδικασία πλήρους χαμηλής πίεσης.
Εν ολίγοις, η ανάπτυξη της γεννήτριας οξυγόνου (γεννήτρια οξυγόνου προσρόφησης μεταβλητής πίεσης) είναι μια ατελής διαδικασία και ο εξοπλισμός έχει αναπτυχθεί από μικρού και μεσαίου μεγέθους σε μεγάλο.Η διαδικασία έχει εξελιχθεί από υψηλή πίεση (200 ατμόσφαιρες), μέση πίεση (50 ατμόσφαιρες) και υψηλή και χαμηλή πίεση σε πλήρη χαμηλή πίεση (6 ατμόσφαιρες), μειώνοντας έτσι την κατανάλωση ενέργειας της μονάδας και την κατανάλωση μεταλλικού υλικού της γεννήτριας οξυγόνου και επεκτείνοντας τη λειτουργία κύκλος.